Everybody is special, some people just stand out more - Hayden Stimming
We fight for what we stand for. Nobody can take that away from us. - G'lamu Sehn
Ik heb besloten om een verhaal-blog te maken, waarvan ik de link op deze blog zet, maar dat komt later.
Exclusive preview:
________________________________________________________________________________
Groningen, Nederland, 2022
Ik open de zware deuren van mijn vaders laboratorium. De heftige geur van chloor slaat tegen mijn gezicht, zelfs een gasmasker zal nu niks uitvoeren. Ik baan me een weg door de stapels boeken die hij gebruikt voor zijn onderzoek en zie hem zitten aan zijn bureau. Zijn schouders hangen vermoeid naar beneden en hij praat tegen zichzelf, een gewoonte die ik van hem heb overgenomen.
“Hoi pap” ik plof neer op de houten stoel die mijn oom voor hem heeft gemaakt en kijk geïnteresseerd naar het beeldscherm. “Ben je al opgeschoten met het bewijzen van je theorie?”
Mijn vader humt iets. Dat is vast een nee. Ik lees de woorden op het beeldscherm, verzameld in zinnen op een word-document. Ik haal mijn macbook uit mijn schooltas en start hem op.
“Ik heb tijdens een tussenuur nog wat dingen bekeken die je me hebt gestuurd. De berekeningen kloppen, dus die bewoonde planeer zou ergens in de buurt van Arma moeten zijn” Op mijn beeldscherm verschijnt een duur programma dat berekeningen gebruikt om posities te kiezen, in dit geval voor een planeet waar mijn vader naar op zoek is. Arma, een planeet die twee jaar geleden door mijn vader is ontdekt, staat in het beeldscherm. “Kijk!” ik wijs naar de beelden op het scherm. Een schaduw over Arma bewijst de aanwezigheid van een groot object.
“Wat moet ik ook zonder jou?”
“Je zou meer geld overhebben voor onderzoek?” lach ik. Ik haal een notitieboek uit mijn schooltas en begin wat dingen op te schrijven. “Eigenlijk zouden we naar een universiteit moeten gaan en vragen of ze het onderzoek willen sponsoren. Misschien krijg ik dan wel een studiebeurs!” Mijn vader lacht, met een vermoeide blik in zijn ogen.
“Jij met je grote dromen. Ben je klaar voor vanavond?” vraagt hij dan. Ik knik enthousiast. “Mooi zo, dan gaan we nu weg, dan zijn we op tijd bij het observatorium” Hij staat op van zijn stoel en sluit zijn laptop af. Ik volg braaf zijn voorbeeld en huppel achter hem aan, door de gangen van het oude universiteitsgebouw.
_________________________________________________________________________________Be patient, I might just find you.
